Bu gecenin ''vuslat'' gecesi olduğunu hatırlatan Cân oldu gene... ''Şeb-i Arûs'' için dünyanın dört bir tarafından kanatlanıp gelen canlar o ışığın etrafında 732. kere pervane olmaktalar ihtimâl. Gitmenin anlamına varmak biz kalanlar için hâlâ zor olsa da; bir avucumuzu göğe, bir avucumuzu yere çevirip ruhumuzun eteklerini havalandırarak semâ dönmemize ne manî var? Aslında öyle yapmıyor mu tersine firarda olan düş perisi Shalamar? ''Yaşadığı güzellikte ölmek'' kelâmına takıldı bencileyin garip can; bu kelâm üzre dönülse gerek bütün semâlar... İstanbul yağmurla yıkıyor yüzünü, Konya'daki o yeşil kubbenin altında yatanadır bu geceye uçurulan cümle dualar, cümle selâmlar ve dahi cümle damlalar...Ölümümüzden sonra mezarımızı yerde aramayınız! Bizim mezarımız âriflerin gönüllerindedir"
(Şeb-i Arûs: Düğün Gecesi)
2 yorum:
No idea what your blog says, but I recognized spinning sufis. I loved Mevlana and I loved Turkey when I was there.
I loved too Mevlâna and sufis dear Serendipity, welcome to my weblog, nice to meet u:) Thanks...
Ve sevgili İpek; güzel dileklerin için teşekkür ederim, sizin ufaklıkların maceralarını gülümseyerek okuyorum:) Sağlıkla, sevgimle...
Yorum Gönder